• Anasayfa
• Hakkımızda
• Danışmanlıklarımız
  • Bireysel Danışmanlıklarımız
  • Kurumsal Danışmanlıklarımız
• Eğitimlerimiz
  • Bireysel Eğitimlerimiz
  • Kurumsal Eğitimlerimiz
• İletişim

Üç insan, üç hikaye


Birinci Hikâye: Genç hanım şirketteki odasındaydı.
Bilgisayarında birazdan yapacağı sunumu son kez gözden
geçiriyordu. Haftalardır bu ana hazırlanmıştı. Sunumunun
oldukça renkli olduğundan emindi, yine de içini bir
huzursuzluk kemiriyordu. Sıkıntısının ne olduğunu
söylemek pek kolay değildi ama sıkıntısı vardı. Bir kez
daha boynundan yüzüne doğru bir sıcak dalgasının
geldiğini hissetti. Aslında odası çok da sıcak değildi.
Ama o terliyordu. Herhangi bir bilgi eksiği olmadığını
da biliyordu ama korkunun ve huzursuzluğun önüne
geçemiyordu.


İkinci Hikâye: Üniversite son sınıftaydı. Sınavlarını
başarıyla geçmişti. Bu son projeydi ve grup olarak
hazırladıkları ödevin bir bölümünü de onun sunması
gerekiyordu. Bu projeden alacağı not, ilk dönem notunun
belirlenmesine sebep olacaktı. Proje eksiksizdi. Alacağı
not önemliydi. Bunu düşündükçe huzursuzluğu artıyordu.
Her şeyi berbat edeceğini düşünüyordu. Çevresindeki
arkadaşlan arasında, kendisi kadar heyecanlı başka kimse
de yoktu. Ne yazık ki birazdan korktuğu basma gelecek,
projede kendisinin anlatması gereken yere gelindiğinde
anfinin ortasında buz kestiğini, değil konuşmak hareket
dahi edemediğini hissedecekti. Üniversitedeki arkadaşlan
arasındaki moda deyimle adeta "kal gelmişti".


Üçüncü Hikâye: Başardı bir gazeteciydi. Yaptığı
haberler, yazdığı yazılar daima takdir toplamıştı,
işinde deneyim sahibiydi. Saygı görüyor ve fikirlerine
değer veriliyordu. Davet edildiği televizyon programına
katılma konusunda çok gönüllü olmasa da, bu isteği geri
çevirememişti. Stüdyodaki tüm konuklar sırayla söz
alıyorlardı. Sıra ona gelmişti. Şimdi elinde mikrofon,
sunucunun sorusunu dinliyordu. Konu defalarca yazdığı ve
oldukça da iyi bildiği bir konuydu. Hatta o, bu konuda
bilirkişi bile sayılabilirdi. Fakat dikkatini bir türlü
toparlayamıyor, düşüncelerini sıraya koyamıyordu. Rezil
olacağı korkusu benliğini sarmıştı. Elinin titremesini
engellemeye çalışıyordu. Kopuk kopuk konuşuyordu.
Bilgisini ve kendisini ortaya koyamadan program
bitmişti.


ORTAK NOKTA


Bu hikayelerdeki kişilerin tümünde, başkalarının gözü
önünde herhangi bir eylemi gerçekleştirmeye çalışırken
duyulan sıkıntı var. Hepsi kaygılarına esir düşüyor.
Hepsi aslında gayet iyi bildikleri durumlardan
başarısızlıkla çıkıyor. Bu durumun tek suçlusu onların
"sosyal fobisi". Sosyal fobi, yaşamı oldukça olumsuz
etkileyen bir süreç yaratır. Sosyal fobisi olan kişiler,
sürekli küçük duruma düşeceği korkusuyla yaşarlar.
Tanımadıkları insanlar karşısında korkulan artar. Hemen
hepsi aslmda yaşadıkları korkunun anlamsız olduğunu
bilirler. Aşırı reaksiyon verdiklerinin farkındadırlar
ama bunun önüne geçemezler. Sırf böyle bir duruma
düşmemek için çoğu kez geri planda kalırlar. Ne kadar
kontrol etmeye çalışırlarsa çalışsınlar, bedensel
tepkilerine söz geçiremezler. Kalp çarpıntıları, nefes
darlıkları, terlemeler, mide ağrıları yaşarlar. Yaklaşık
her on kişiden birinde gördüğümüz sosyal fobi, tedavi
edilmezse o kişiye hayatı zehir ediyor. Siz veya
çevrenizden herhangi biri böyle bir durum yaşıyorsa ona
hemen iyi haberi verin. Artık sosyal fobinin tedavisi
var, hem de oldukça kolay. Günümüzün yan etki yaratmayan
ilaç tedavileri, herkesin hak ettiği noktalara
gelebilmesinin önündeki lüzumsuz engelleri yok ediyor.