Patolojik Kumar Oynama Alışkanlığında Psikoanalitik Kuramlar / Psikolojik Sorunlar
Patolojik kumara ilk kez bir açıklama getirmeyi deneyenler psikoanalistlerdi.1914 yılında Von Hattinberg patolojik kumar üzerine ilk çalışmayı gerçekleştirdi.Patolojik kumar hastalarının gelişim sürecinin anal evresinde kaldıklarını ve bu durumun kişiliklerindeki zorlamacı(compulsive) ve mazoşist özellikleri açıkladığı ileri sürdü.Patolojik kumarbazlar kumar sırasındaki gerginliği ve korkuyu erotize ediyorlardı.
Von Hattinberg'in çalışması Bu konuya ilişkin daha ileri tarihli psikoanalitik çalışmayı büyük ölçüde etkilemiş olan Freud ve Bergler tarafından daha da geliştirildi.'Dostoyevski ve Parricide (bir darbeyi bertaraf etme,kendini koruma darbeyi savuşturma,etkisiz hale getirme,kaçınma??)adlı çalışmasında Freud (1928) patolojik kumar oynamanın Oedipus kompleksi ile ilintili bir bağımlılık türü olduğunu öne sürer.Birey masturbasyon/özdoyum aracı olarak kumar oynar.Kumar ayrıca ikincil açıdan zevk alınan bir etkinlik haline gelen bir cezalandırma biçimi olur.Bergler'e göre de (1957) patolojik kumar mazoşistiktir ve Oedipus kompleksi ile ilintilidir,fakat Bergler suçluluk duygusunun kaynağı olarak otorite/yetke figürleriyle kurulan ilişkiyi de vurgular(...önemle altını çizer).
Daha yakın bir tarihte Rosenşal (1986) patolojik kumarın gelişimin ödipal evresindense önödipal (preoedipal) evresi ile daha yakın bir ilişki içinde olabileceğini ile sürmüştür.Ona göre patolojik kumar hastaları narsisistik kişilik özellikleri taşıma eğiliminde idi.Her şeye gücü yetme ve olumsuzlama(negation) kumarbazın her türlü akılsal,mantıklı düşüncenin ötesinde kazanabileceğine duyduğu inancı açıklayan savunma mekanizmalarıdır.
Patolojik kumarın sağaltımı
Patolojik kumarın psikoanalitik psikoterapi aracılığıyla başarılı bir tedavisini aktaran ilk araştırmacı-yazar Bergler (1957) idi.toplam 60 hastadan 14'ünün psikoanaliz ile düzeldiğini bildirdi.Ne var ki,diğer 46 hastaya ilişkin çok az,yetersiz bir bilgi bulunmaktadır,ki bu da psikoanalizin patolojik kumar hastalarının yalnızca çok küçük bir bölümünüiçin yararlı olabileceğini akla getiriyor.Başka yazarlar bazı vaka çalışmalarında psikoanaliz ya da psikoanalitik psikoterapiden olumlu sonuçlar almışlardır.Bununla birlikte,gelişigüzel belirlemenin (??randomization) ve karşılaştırma gruplarının olmaması,değerlendirme araçlarının yetersiz kullanımı,ve uzun süreli/uzun erimli izleme çalışmalarının eksikliği gibi metodolojik/yöntembilimsel sorunlardan ötürü bu sağaltım türlerinin ne ölçüde etkili olduklarını değerlendirmek güçtür (Allcock 1989).
Okunma Sayısı: 0 / Yorum Sayısı: 0
Bu yazıya daha önce yorum yapılmamış ?