Dylan'ın Yardımı / Psikolojik Sorunlar
İki yaşındaki Dylan, o gün bizim evde yapılacak komite toplantısına tatlı yetiştirmeme yardım ediyordu. Sıvı olarak soda kullanacağımız bir tatlı tarifi seçmiştik, Dylan kalıba döktüğümüz kabarcıklı ve balonlu karışıma hayretler içinde bakıyordu. İki dakikalığına telefonla konuşmak üzere yanından ayrılıp geri döndüğümde Dylan'ı "Balon, Dylan balon yapıyor." derken buldum.
Suya atınca baloncuklar çıkararak eriyen renkli tatlı tabletlerden yemeyi de çok severdi. Bu tabletlerin tatları suda eriyip baloncuklar çıkarmalarının verdiği görsel zenginliğin yanında gölgede kalırdı. Ben de çocukken bundan çok zevk alırdım. Aynılarından bulunca Dylan'a almak için deli olmuştum. "Evet" dedim Dylan'a, balonlar çıkıyor.
Dylan'ın yardımından hoşnut, eve gelen her misafire "Dylan'ın balonlarım" tanıttım. Nasıl yapıldığı sorulduğunda, misafirler tatlının tadına bakarlarken ben de tarifi vermeye çalıştım. Tam bitirdiğim sırada Dylan'in büyükbabası içeri girdi ve "Yarıda kestiğim için üzgünüm. Takma dişlerimi ıslatmak için kullandığım tableti arıyorum, ama bulamıyorum. Sabah mutfağa koymuştum yok olmuş." dedi.
O anda Dylan konuşulanları anlamışçasına "Dylan balon yapıyor" demeye başladı. Bir tatlıya baktım bir Dylan'a. Olayı ayrıntısıyla düşündüm. Tanrım, misafirlerime diş ıslatma tableti içeren tatlı yedirmiştim. Ne yazık ki misafirler de aynı şeyi fark ettiler. Bir oda dolusu çaresiz misafirim vardı. Bazılarının midesi kalktı ve tatlıyı gerisingeri çıkarmak istediler. Hoş değildi.
Allahtan hikayenin sonu mutlu bitti. Oldukça yoğun bir tempom var ve balon olayından bu yana hiç kimse benden komite toplantılarında yemek hazırlamamı beklemiyor.
Nancy Richard-Guilford
Okunma Sayısı: 0 / Yorum Sayısı: 1