Bunu Aktarın / Psikolojik Sorunlar
1965 yazında bütün aile Florida Plant City'de biraraya gelip bir aile toplantısı yapmıştık. Gece saatin 2'sinde büyükannem herkesi uyandırdı ve boş Coca Cola şişeleri, mantar ve boş kağıt bulmaları için seferber etti. "Tanrıdan bir mesaj aldım. Herkes bunu dinlemeli." Kağıda bir şeyler yazmaya başladı. O sırada çocuklar da yazdıklarım şişeye koyuyor ve şişenin ağzım mantarla kapatıyorlardı.
O sabah yaklaşık 200 şişe denize bırakıldı.
Yıllar geçtikten sonra anneannem yazdıklarıyla ilgili olarak teşekkür mektupları aldı; insanlar onu telefonla aradılar, hatta ziyaretine geldiler. Kasım 1974 yılında vefat etti. 1974 yılında en son teşekkür mektubunu aldık. Mektupta şunlar yazılıydı:
Sevgili Bayan Gauge,
Bu mektubu size mum ışığında yazıyorum. Çiftlikte artık elektriğimiz yok. Kocam sonbaharda traktörün altında kalıp öldü. Geride 11 çocuk ve beni bıraktı. Hepsinin yaşı 14'ten küçük. Banka bütün borçlarımızı ödememizi istiyor. Yiyecek bir somun ekmeğimiz bile kalmadı. Yerler karla kaplı. Noel'e sadece iki hafta kaldı. Tanrıya nehre gidip kendimi atmadan önce beni affetmesi için dua ettim. Nehir iki haftadır donmuş durumda. Buzu kırmak zorunda kalmıştım. O anda bir Coca Cola şişesi yüzeye çıkıverdi. Şişeyi açtım ve gözlerimde yaşlar ellerim titreyerek umutla okudum (ecciesiastes 9:4).
"Yaşayan herkes için umut vardır Yaşayan köpek, ölü aslandan daha iyidir."
Başka alıntılarda da bulunmuşsunuz: Hebrew 7:19, 6:18, John 3:3. Eve geldim ve Tevrat'ı okudum. Şimdi gönderdiği mesajdan dolayı Tanrıya teşekkür ediyorum. Biz de başaracağız. Lütfen bizim için dua edin.
Şimdi daha iyiyiz. Tanrı yardımcınız olsun.
Ohio'da bir çiftlik
Chrystle White
Okunma Sayısı: 0 / Yorum Sayısı: 0
Bu yazıya daha önce yorum yapılmamış ?