• Anasayfa
• Hakkımızda
• Danışmanlıklarımız
  • Bireysel Danışmanlıklarımız
  • Kurumsal Danışmanlıklarımız
• Eğitimlerimiz
  • Bireysel Eğitimlerimiz
  • Kurumsal Eğitimlerimiz
• İletişim

Yaşıtları üniversiteyi bitirip iyi bir yerde çalışmanın hayalini kurarken onlar şimdiden kendi işlerinin patronu oldu. Fabrika sahibi bile olan ´üniversiteli girişimciler´ hem iyi kazanıyor hem de performanslarıyla alkışı hak ediyorlar.
Her biri henüz üniversite öğrencisiyken iş dünyasında büyük başarılar elde etti. Kimi ticaret yapıyor, kimi mekan işletiyor, kiminin de fabrikası var! Kendi başlarına kurdukları şirketlerle büyükler dünyasında çekinmeden savaşan "öğrenci patronlar" onlar... Yaş ortalamaları yirmi üç olan bu gençlerin bazıları hala üniversite eğitimine devam ediyor, bazıları da yeni mezun. Mert Akel, Aydos Özel, Fatih Kale, Arda Kuzu, Tamer Övütmen, Zafer Şen, Hüseyin Ergün´ün ortak özelliği ise Sabancı Üniversitesi´nin verdiği girişimcilik ruhuna sahip olmaları.

DÜNYAYI KURTARDI!
Geçen yıl Malzeme Bilimleri Mühendisliği bölümünden mezun olan Mert Akel, şimdilerde Gebze İleri Teknoloji Enstitüsü´nde yüksek lisans yapıyor. Akel, Sabancı´da okurken kir tutmayan seramik üretmiş. Daha sonra bu buluşunu 15 yıllığına Ece Banyo firmasına satmış. "Easy Cleaning System" (Kolay temizlenen sistem) adını verdiği seramikleri de 15 yıl boyunca kendisi üretecek. Bunun için Çorum´da tesis kurmuş. 24 yaşındaki genç patron, tüm dünyada bu seramiği kendisininki kadar ucuza üreten bir kişi olmadığını söylüyor; "Bu hammadde yurtdışında 40 dolara imal ediliyor. Türkiye´ye getirmeye kalktığınızda 80 dolar. Ben 10 dolara kadar indirebildim. Dünyada da bu kadar ucuza bulamazsınız. 400 bin dolar kadar para bekliyorduk. Şimdilik bunun dörtte biri geldi." İki aylık bir çalışmanın ardından kir tutmayan seramik ürettiğini söyleyen Akel´in bu ürünü lavabo ve klozette kullanılıyor. Bu seramik hem dezenfekte etmek hem de su tüketiminin azaltılması açısından çok avantajlı. Bu yüzden Akel, "Dünyayı mı kurtardınız derseniz, ´Evet kurtardım!´ diyebilirim" diye konuşmaktan da çekinmiyor. Çünkü her yerde bu seramik kullanılırsa, su tüketiminin çok azalacağını anlatıyor. Bunun yanı sıra kurduğu Akel Kimya adlı şirketiyle sanayiye yönelik çalışmalar da yapıyor.

HEYKEL İHRACATI
Yirmi üç yaşındaki Aydos Özel ise bundan bir buçuk yıl önce okuldan iki arkadaşıyla birlikte Polonya´da bir dış ticaret şirketi kurmuş. Türkiye´den kumaş, dekorasyon ve yapı malzemeleri satıyorlar. Polonya´da bronz pek bilinmediği için bu ülkeye bronzdan heykeller gönderiyorlar. Ayrıca Polonya´dan sipariş aldıkları kitap ve dergileri Türkiye´de bastırıyorlar. Ekonomi okuyan Özel´in ortakları Polonya´ya yerleşmiş. Kendisi ise buradaki işleri takip etmek üzere İstanbul´da. Genç yaşta, hiç tanımadıkları bir ülkede şirket kurmaya karar verme öykülerini de şöyle anlatıyor:
"Tek istediğimiz ticaret yapmaktı. Bunun için araştırmalar yaptık. Öncelikle şirketi Türkiye´de kurmak istemedik. Çünkü Türkiye´de bu sektörde çok fazla mektepli insan yok. Ya babadan kalma işi yapıyorlar ya da çok zenginler. Bizim için her ikisi de söz konusu değil. Ama eğitimimiz var. Farklı ülkeleri araştırdık. Bakir pazarlar bulmak amacıyla, Türkler´in yoğun olduğu yerleri istemedik. Polonya Avrupa Birliği´ne girmeden önce biz şirketimizi kurmuştuk bile... Adı ise Polonya Nova Dış Ticaret Şirketi. Yine de ülkeyi ve dilini hiç bilmediğimiz için körleme bir giriş yaptığımızı söyleyebiliriz. Ama genciz; bu riski başka ne zaman alacağız ki!" Özel, öğrenciyken iş kurmanın çok alışılagelmiş bir durum olmadığını kabul ediyor. Ama kendisi de ortakları da ilk önce bir şirkete girip çalışıp sonra iş kurulabileceğine inanmıyorlar. Çünkü üniversiteyi bitirip bir yerde birkaç yıl çalışınca insanların hazır maaşa alıştıklarını düşünüyorlar. Sonra da bu geliri bırakıp riskli bir işe girmek çok kolay olmuyor tabii. Genç ortaklar bu işe kalkışırken ailelerinden az da olsa maddi yardım almışlar. İş hayatında bu kadar genç yaşta yer almanın bazı dezavantajları da yok değil. İş yapacakları kişilerle telefonda konuştuktan sonra görüşmeye gittiklerinde, aldıkları ilk tepki; "Babanın şirketine mi yardım ediyorsun?" oluyormuş. Ama Aydos Özel, şimdiye kadar bu tarz problemleri hep aştıklarını söylüyor. Artık Polonya´da çok geniş bir çevreleri var ve birçok projeden davet alıyorlar.

KAFE AÇTILAR
Fatih Kale (23), Arda Kuzu (22) ve Tamer Övütmen (23) yaklaşık bir yıl önce okullarının en sevilen kafesini açtılar. Okulun yurdunda aynı odayı paylaşan üç arkadaş, kampüste yaşayan öğrencilerin kendilerini İstanbul´un içindeymiş gibi hissetmeleri için burayı açtıklarını söylüyor. TAF Cafe´nin ortaklarından Tamer Övütmen, eskiden spor salonu olan bu alanı değerlendirmeyi kafasına koymuş: "Arda´yla ´Buraya bir kafe açsak ne kadar iyi olur´ diye konuşuyorduk. Sonra nasıl bir mekan yapabileceğimize dair bir proje hazırladık ve Üniversite Hizmetleri Direktörü´müze verdik. Başkaları da burayı işletmek için proje vermiş ama biz kazandık. Çünkü öğrencilerin ihtiyaçlarını çok iyi biliyoruz." Aslında Fatih Kale ile Tamer Övütmen master yapmak için yurtdışına gitmek istiyorlarmış. Burayı açarlarsa, yurtdışına gitmek için ailelerinden para almalarına gerek kalmayacağını düşünmüşler. Ancak okulları üç ay önce bitince kafeyi bırakıp gidememişler. Yine Sabancı´da master yapıp doktora için yurtdışını tercih etmeye karar vermişler. Onlar gidince de zaten hep gıda sektöründe çalışmak isteyen Arda Kuzu mekanın başında olacak. Fatih Kale ise oluşturdukları konsepti şöyle anlatıyor: "Okulda iyi kahve içebileceğimiz yer yoktu. Bunun için Dunkin´ Donuts ile anlaştık. Yanında kendi ürettiğimiz sandviç ve salataları satıyoruz. İnsanların hoş vakit geçireceği bir yer olsun istedik. Rahat koltuklar ve plazma televizyon var." Başlangıçta ailelerinden maddi destek alan ortaklar, beklediklerinden daha iyi para kazandıklarını söylüyorlar. O yüzden kazandıkları paraya dokunmadan yeni atılımlar yapıyorlar. Örneğin en son Bayrampaşa Tombak´ın işletmesini almışlar. Daha sonra Azerbaycan´da bir seramik fabrikası almak istemişler. Ancak anlaşamamışlar. Genç ortaklar bu yatırımlarının devam edeceğini anlatıyor. Fatih ve Tamer okulda asistanlık yaptıkları için burada kazandıkları paraya ihtiyaçları olmadığını söylüyor. O yüzden geçtiğimiz yılın sonunda kazandıklarının bir kısmını okulun burs fonuna bağışlamışlar.