Hepimiz 1900 lü senelerin birinde doğdu.
2000 li senelerin birinde ölecek.
Bazılarımız için hayat yeni başlıyor.
Bazılarımız için en güzel zamanlarında.
Bazılarımız mevsiminin sonbaharında.
Peki, hiç düşündün mü belkiyi.
Belki yarın senin için son gün.
Daha yolun başındamıydın?
Yoksa en iyi zamanlarında mı?
Ya da sonbaharında?
Ne olursa olsun yapacak birşeylerin vardı. Öyle değil mi?
Daha ona sevdiğini söyleyecektin. Kimbilir belki evlenecektin.
Belki kırdıklarından, çaldıklarından, terkettiklerinden özür dileyecektin.
Belki de nefret ettiğin o işi bırakıp, hayallerinin peşinden gidecektin.
Oysa daha yapacak çok şeyin vardı! Öyle değil mi?
Ama yapacakların için zamanın var.
Ya da sen var olduğunu zannediyorsun.
Emin olduğunda açılacaktın ona.
Kızgınlığı geçtiğinde af dileyecektin.
Ya da hayallerin için kovulmayı bekleyecektin.
Her şey için bir sebebin var, seni engelleyen herşeyin mantıklı bir açıklaması var.
Ya da kendi engellerine bir mantık uyduruyorsun.
Her şeyi yapmak için vaktin var.
Ya da sen var olduğunu zannediyorsun.
Her günü bir sonraki güne erteliyorsun.
Ama ertelediğin her şeyi faiziyle ödersin.
Daha önce de duydun bu sözleri.Öyle değil mi?
İlk duyduğunda da şimdide senin için bir anlamı yok. Öyle değil mi?
Sen nasılsa vakti geldiğinde yapacaksın istediklerini.
Ama mezarlıklar vakti gelmemişlerle dolu. Öyle değil mi?
Hiç düşündü mü belkiyi.
Belki seni engelleyen tek kişi sensin.
Ya da ben öyle zannediyorum.
Belki sen haklısın, belki de ben.
Netice de...
" İnandığınız gibi yaşamıyorsanız, yaşadığınız gibi inanmaya başlarsınız." Hz. Ömer
Görüşmek dileğiyle...
Ayhan Acar